Ziekte als theater

U zinkt weg in het prachtige pluche van een comfortabele stoel. Traag gaat de zaalverlichting uit. Het lange rode doek gaat statig op. Smaakvol licht kleurt het nog lege podium. Er is die spanning, vlak voor het echte begin. De voorstelling begint. Dokters zien dagelijks een dertigtal van deze voorstellingen, gemiddeld zes per uur. Vrijwel steeds is er sprake van één acteur. Heeft het zin naar patiënten te kijken als naar theater? Dat is de vraag die Wenegrat stelt – en bevestigend beantwoordt – in zijn boek Theater of disorder. Het gaat dus om ziekterollen die soms goed en soms slecht, soms smaakvol en soms theatraal gespeeld worden.