Wegrakingen: syncope of iets anders

Wegrakingen komen veel voor. Hoewel meestal met beperkte consequenties en benigne onderliggende oorzaken, is het vooral bij ouderen een ernstig te nemen symptoom met een groot risico op morbiditeit en mortaliteit. Bij 10-30% van de wegrakingen ontstaat ernstig letsel. Daarnaast kan het onderliggend lijden zorgen voor toename van de ziekte- en sterftekans. De belangrijkste oorzaken voor een wegraking zijn van cardiale, neuro-gemedieerde of orthostatische aard. Voor analyse van de onderliggende oorzaak zijn initieel vooral de anamnese, het lichamelijk onderzoek, inclusief liggende en staande bloeddrukmeting, en een ECG van belang. Veelal is het echter nodig om verder onderzoek te doen, zoals een kanteltafeltest, echocardiografie, uitgebreider hartritmeonderzoek of een EEG. Bij contact met de oudere patiënt is het raadzaam jaarlijks na te gaan of sprake is geweest van vallen en/of wegrakingen. Hierdoor zouden negatieve, zowel fysieke als psychologische, gezondheidsgevolgen beperkt kunnen blijven, met een betere kwaliteit van leven als resultaat.