“De aanzet voor een herinrichting van mijn spreekkamer kwam door een opmerking van mijn toen negenjarige zoon. Hij keek eens rond in de saaie kamer met blauwgrijze gordijnen en zei: ‘Mam, dit lijkt wel een bejaardentehuis’. Voor mijn zwakke verweer dat er ook oudere mensen op het spreekuur komen, was hij ongevoelig. ‘Je moet er toch ook zelf zitten’, zei hij. En zo is het ook. Ik zit hier vaker dan thuis en heb het dus graag naar mijn zin. Een andere reden om het hier gezellig te maken is het kinderurologische spreekuur. De onderwerpen die besproken worden, gaan soms gepaard gaat met schaamte. …