Verschillen tussen nationale faryngitisrichtlijnen niet louter academisch

Doel Veel landen hanteren nationale richtlijnen voor de behandeling van faryngitis. Wij hebben een vergelijking gemaakt van de aanbevelingen en het gerapporteerde bewijsmateriaal in nationale richtlijnen voor de behandeling van acute keelpijn bij volwassenen.

Methode Voor een review verzamelden we verschillende richtlijnen met behulp van MEDLINE en EMBASE en via internet, waarbij we zochten naar organisaties die richtlijnen hebben ontwikkeld. De inhoud van de aanbevelingen en de onderliggende evidence analyseerden we met kwalitatieve en bibliometrische methoden.

Resultaten We analyseerden vier Noord-Amerikaanse en zes Europese richtlijnen. Deze richtlijnen verschillen wat betreft het gebruik van de snelle antigeentest en de keelkweek, en met betrekking tot het voorschrijven van antibiotica. De Noord-Amerikaanse, Franse en Finse richtlijnen beschouwen de diagnose van groep-A-streptokokken als essentieel, waarbij de preventie van acuut reuma een belangrijke reden is voor het voorschrijven van antibiotica. Vier van de zes Europese richtlijnen beschrijven acute keelpijn als een self-limited disease en raden het gebruik van antibiotica daarom af. De samenstellers van de Noord-Amerikaanse richtlijnen gebruiken andere evidence voor de onderbouwing dan die van de Europese. Noord-Amerikaanse richtlijnen verwijzen meer naar Noord-Amerikaanse literatuur dan Europese richtlijnen (87,2% versus 48,0%; oddsratio 4,6-11,9; p < 0,001).

Conclusie Hoewel evidence voor de behandeling van keelpijn gemakkelijk te vinden is, verschillen nationale richtlijnen met betrekking tot de keuze van het bewijsmateriaal en de interpretatie daarvan ten behoeve van de klinische praktijk. Bovendien bestaat er geen transparante en gestandaardiseerde methode voor de ontwikkeling van richtlijnen. Deze bevindingen zijn van belang voor de juiste toepassing van antibiotica, het probleem van toenemende antimicrobiële resistentie en dat van stijgende maatschappelijke kosten.