Gepubliceerd in:
01-12-2008 | Onderzoek
Verbetert een behandelprotocol de behandeling van plasproblemen bij mannen?
Een ‘pragmatisch’ gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek
Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap | Uitgave 12/2008
Log in om toegang te krijgenSamenvatting
Norg RJC, Van de Beek C, Portegijs PJM, Van Schayck CP, Knottnerus JA. Verbetert een behandelprotocol de behandeling van plasproblemen bij mannen? Een ‘pragmatisch’ gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek. Huisarts Wet 2008;51(12):614-20.
Achtergrond Uit gerandomiseerd effectonderzoek (RCT’s) kennen we de effectiviteit van de verschillende behandelopties voor bemoeilijkte mictie (‘lower urinary tract symptoms’, LUTS) in geselecteerde populaties. Hun werkzaamheid is in de praktijk van alledag – zeker in de eerste lijn – veel minder bestudeerd. In die praktijk zal de huisarts de keuze voor een bepaalde behandeling – afwachten, alfablokkers, 5-alfareductaseremmers of chirurgisch ingrijpen – mede laten afhangen van de verwachte effectiviteit van de andere opties. Een onderzoek naar de behandeling van plasproblemen in de eerste lijn moet dus alle alternatieven omvatten.
Doel Bepalen in hoeverre een behandelprotocol voor LUTS in de eerste lijn effectief is.
Methode In ons gerandomiseerde en gecontroleerde onderzoek bestond de interventie uit een behandelprotocol dat gevalideerd is door een internationaal panel van urologen. De controlegroep ontving de gebruikelijke zorg van de eigen huisarts. De totale onderzoekspopulatie bestond uit 208 mannen met matige tot ernstige LUTS. Als uitkomstmaten namen wij de symptoomscore (International Prostate Symptom Score, IPSS), de hinderscore (Danish Prostatic Symptom Score, DAN-PSS) en de maximale urinestroom (Qmax).
Resultaten Aan het einde van de onderzoeksperiode gebruikten in de interventiegroep duidelijk meer deelnemers (24%) een alfablokker dan in de controlegroep (6%). Er werden geen verschillen in IPSS, DAN-PSS of Qmax gevonden.
Conclusie De meerwaarde van een behandelprotocol met scherp gedefinieerde indicaties voor alle mogelijke behandelmodaliteiten hebben wij niet kunnen aantonen. We vonden geen grond voor een uitbreiding van de indicatiestelling voor alfablokkers.