VASTGESTELDE ONDERWIJSTIJD EN BEREKENDE DOCENTTIJD

Elisabeth de Waal begrijpt er niets van. Het lijkt wel of zij elk jaar meer taken uitvoert. Vorig jaar begeleidde ze als mentor drie groepen, was assessor in achttien assessments, verzorgde vier onderwijsmodules, gaf twee keer voorlichting en nam deel aan een groot internationaliseringsproject. Nu verzorgt ze zes onderwijsmodules, waarvan ze er twee nog moet ontwikkelen. Tevens begeleidt ze acht scriptiestudenten en twaalf stagelopende studenten. Ze neemt wederom deel aan het internationaliseringsproject. Ze heeft niet met alle taken ervaring. Het begeleiden van scriptiestudenten en stagelopende studenten is voor haar nieuw. Uit haar rooster, waar de taken op staan vermeld, valt niet af te lezen hoeveel tijd er nu precies voor de uitvoering staat vermeld. Ze ziet dat er bij stagebegeleiding twee uur per week staan. Of dit voor de hele groep bestemd is, is niet duidelijk. Ook is niet duidelijk of hierbij voorbereidings- en afrondingsactiviteiten zijn opgenomen. Ze gaat ervan uit dat zij met alle studenten gesprekken zal voeren over hun stageactiviteiten en dat zij hen bezoekt op de stage-instelling in de komende periode. Ze weet niet of studenten in de buurt stage lopen of verderop, wat meer reistijd zou betekenen.

Ze spreekt met haar collega over haar takenpakket. Die vindt het absurd dat zij met een deeltijdbaan zo’n omvangrijk takenpakket heeft. Volgens hem heeft ze niet de slimste scriptiestudenten als begeleider. Hij geeft haar het advies met de nodige terughoudendheid dit onderwijskwartaal in te stappen en niet te veel te investeren in die studenten. Ook adviseert hij haar eerst uit te zoeken waar studenten stage lopen. Als zij weet hoeveel tijd zij overhoudt is te bepalen hoeveel stagegesprekken zij kan voeren op school. Bij overschrijding van het aantal uren zou hij met de opleidingsmanager in gesprek gaan over haar takenplaatje. Hij heeft het gevoel dat zij te zwaar belast wordt.

Elisabeth de Waal neemt het advies van haar collega ter kennisgeving aan. Ze wil niet klagen over een taakbelasting die nog niet eens gedefinieerd is. Ze besluit niet direct in gesprek te gaan met de opleidingsmanager, en maar aan de opgedragen taken te beginnen. Dat blijkt tegen te vallen. Elisabeth verslikt zich bijna in het begeleiden van zwakke scriptiestudenten. Ze biedt alle studenten een aantal extra begeleidingsgesprekken aan. Tot haar tevredenheid leveren enkele studenten een redelijke scriptie in. Met de overige studenten gaat het mis. Twee studenten voelen zich benadeeld. Ze gaan naar de examencommissie. Elisabeth krijgt de opdracht de uitwerkingen aan haar collega voor te leggen. De hele afhandeling kost haar uiteindelijk veel tijd. Ditzelfde geldt voor stagebezoeken. Voor het lezen van de stageverslagen en het voorbereiden van de stagegesprekken heeft ze eigenlijk geen tijd. Ze plant de stagebezoeken op dagen waarop ze vrij is. Ze geeft in dit kwartaal op haar schooldagen namelijk overwegend onderwijs. De onderwijsmodules herschrijft ze in het weekend. Als ze na een aantal intensieve onderwijsweken het nieuwe onderwijskwartaal in buitelt en haar nieuwe takenoverzicht ziet staan klapt ze dicht. Ze dacht iets weggewerkt te hebben in het voorgaande onderwijskwartaal en in dit kwartaal iets minder taken te krijgen. Maar niets minder is waar. Haar rooster heeft een minstens soortgelijke omvang. Ze loopt zonder zich te bedenken naar haar opleidingsmanager. Ze spuugt haar gal. Als haar opleidingsmanager rustig uitlegt hoeveel tijd zij aan haar taken mag besteden springen de tranen in haar ogen. Waarom wordt mij dit niet eerder verteld, zegt ze huilend. Met haar opleidingsmanager spreekt ze af voortaan voor elke onderwijskwartaal te gaan zitten en taken door te nemen. Iets meer ontspannen begint ze aan haar nieuwe onderwijskwartaal.