Gepubliceerd in:
01-01-2015 | Onderzoek
Uitwisselen van ervaringen in de huisartsopleiding
Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap | Uitgave 1/2015
Log in om toegang te krijgenSamenvatting
Veen M, Snijders Blok B, Bareman F, Bueving H. Uitwisselen van ervaringen in de huisartsopleiding Huisarts Wet 2015;58(1):6-10.
Achtergrond
Om inzicht te krijgen in de ontwikkeling en achtergronden van het uitwisselen van ervaringen (UvE; ‘spuien’, leren van ervaringen, onderlinge consultatie) plaatsen wij deze onderwijsvorm in een historisch kader.
Methode
We hebben schriftelijke bronnen onderzocht en semigestructureerde interviews afgenomen bij (oud-)stafleden die bij de ontwikkeling van het UvE betrokken waren.
Resultaten
De motivatie om het UvE in de huisartsopleiding op te nemen hangt samen met de maatschappelijke, sociale en onderwijskundige context van de jaren zeventig van de vorige eeuw. De opleiding richtte zich niet alleen op het medische aspect van het huisartsenvak, maar vooral ook op de arts-patiëntrelatie en de rol die de persoonlijkheid van de dokter hierin speelde. Het UvE vormde de basis van het onderwijsprogramma, waarin de vrijheid van aios om hun opleiding vorm te geven vooropstond. Het UvE stelde aios in staat om hun ervaringen te delen en van elkaar te leren, en diende daarnaast als bron van het resterende onderwijs op de terugkomdag. De Balint-methode was een belangrijke inspiratiebron voor huisartsen uit die tijd en diende als model voor het invoeren van het UvE en het daarbij betrekken van gedragswetenschappers. Het UvE moest na de basisopleiding een cultuuromslag bewerkstelligen en bijdragen aan de profilering van de huisartsgeneeskunde als ‘continue, integrale en persoonlijke zorg’. Tegenwoordig is het terugkomdagonderwijs van tevoren vastgesteld en is de bronfunctie van het UvE komen te vervallen. Ook het doel van het realiseren van een cultuuromslag is niet langer relevant. Het tweeledige doel om aios van elkaars ervaringen te laten leren en onderlinge steun te ervaren is echter onverminderd van kracht gebleven.
Conclusie
De kern van het UvE is door de jaren heen niet veranderd. De plaats die het binnen het curriculum inneemt is verschoven – het UvE vormt niet langer de basis van het onderwijs, maar maakt onderdeel uit van de reguliere onderwijsprogramma’s. De nadruk is meer komen te liggen op structuur en inhoud.