Transmurale zorg

Het begrip ‘transmurale zorg’ werd in 1994 door de commissie Biesheuvel geïntroduceerd als verzamelnaam voor initiatieven gericht op de verbetering van de samenwerking tussen ziekenhuis en eerstelijnszorgaanbieders met het oog op de kwaliteit en de efficiëntie in de zorg. De introductie ervan zou belangrijke veranderingen in de taakverdeling tussen huisartsen en specialisten teweeg moeten brengen. De overheid nam geen direct stimulerende maatregelen, maar koos voor een bottom-up aanpak: lokale zorgverleners en bestuurders konden gebruikmaken van ontheffing van regelgeving en tijdelijke financiering om deze vorm van zorg te testen. Doel van de onderzoeken die in deze dissertatie zijn verzameld was te zien wat er terechtgekomen is van de overheidsstrategie en op basis van de onderzoekingen stimulerende maatregelen voor te stellen voor verdere implementatie.