Terug naar amsterdam

Aanvang november 1937 begon ik mijn werk aan de CICSA te Amsterdam. ‘Leidster practisch werk’ mocht ik mij noemen. Na anderhalf jaar werd dat ‘adjunct-directrice’, hetgeen beter overeenkwam met de taken die ik vervulde. Een financiële promotie was het niet, na twee jaar werd mijn salaris verhoogd tot ƒ 150,- per maand waarvan echter tegelijkertijd weer ƒ 25,- werd ingehouden voor een pensioenpremie. Ik vertel deze financiële bijzonderheden niet om te klagen, onder deze zijde van mijn bestaan heb ik niet geleden. Ik kon mij destijds echter niet voorstellen dat ik ooit een auto of een appartement zou bezitten; fiets en huurkamer(s) scheen mijn perspectief van transport en wonen, maar daarmee kon ik leven. Echter wel als illustratie van de lage waardering die overheid en samenleving aan dit werk en de opleiding daartoe toekenden. In de jaren vijftig en daarna zijn maatschappelijk werkers er dikwijls van beschuldigd dat ze statuszoekers waren. So what? In het licht van de hier vermelde gegevens was daar alle reden voor. Dat je, althans in de ogen van de overheid, nauwelijks bestond, bleek ook uit het feit dat er geen werkruimte voor mij was, geld om die te maken werd niet beschikbaar gesteld. De CICSA was inmiddels verhuisd naar een oud, niet meer in gebruik zijnd lagere-schoolgebouw in de Baarsstraat.