Samenvatting
Sanne* moest van haar moeder vaak als straf opschrijven dat ze dom was. Ze mocht niet met andere kinderen spelen en durfde als kind uiteindelijk geen emotie meer te tonen, bang dat haar moeder haar weer zou straffen. Ook na jarenlange therapie was er recentelijk een crisis waarin Sanne zich weer dat ontredderde meisje van vroeger voelde. Maar erger dan vroeger wordt het niet, is haar motto. In haar herstel speelde een specifieke psychotherapeut een belangrijke rol, omdat die wel achter haar masker kon kijken, herkende waar ze alert op moest zijn voor een veilige omgeving voor Sanne en er op bleef hameren dat Sanne er mag zijn als mens.