Extract
De reactie van collega Willemsen en Bartels heeft me verrast en geraakt. Het dagelijkse nieuws volg ik met speciale belangstelling als bron voor mijn columns. Al bij het eerste bericht over de ziekmelding van de CEO van AkzoNobel probeerde ik me in te denken hoe daarmee als bedrijfsarts om te gaan. Punten van herkenning en overeenkomst, een situatie waarmee iedere bedrijfsarts van een groot bedrijf te maken kan krijgen, zeker als informatie naar buiten gebracht moet worden die koersgevoelig is. Vervolgens heb ik alle meldingen erover in NRC-Next bewaard. De associatie met het tragische ongeval van prins Friso en de rol van de neurochirurg drong zich op. Zo moest het dus niet! Maar hoe dan wel. In mijn column probeerde ik juist over het voetlicht te krijgen hoe jammer het is dat de be drijfsarts zoveel goed werk verricht, maar vrijwel steeds achter de schermen, anoniem en daarmee in contrast met de ‘heroïek’ van de curatieve sector. In een column kan je dat verduidelijken door het contrast te overdrijven. Daarmee wil ik geen afbreuk doen aan een bedrijfsarts in het bijzonder, maar een signaal afgeven aan de vereniging van bedrijfsartsen tot krachtiger profilering van het vak. Misschien zou deze casus in de artsenopleiding kunnen helpen ons interessante vak te verduidelijken. Mijn column blijkt op verschillende manieren te zijn opgevat. Aan de ene kant de reactie van de collega’s van Akzo en aan de andere kant collega’s die wilden liken. Ik betreur het dat de collega’s Willemsen en Bartels mijn column als een belediging hebben gelezen. Het tegendeel was mijn bedoeling. Ik beoogde ze een hart onder de riem te steken door duidelijk te maken dat hun toegevoegde waarde zo moeilijk over het voetlicht te krijgen is. …
