Redactioneel ten geleide

Extract

Activiteiten rond preventie in de huisartspraktijk zijn voor de beroepsgroep in wisselende mate controversieel geweest. Al twintig jaar geleden vlogen coryfeeën als Jan van Ree en Siep Thomas elkaar op een NHG-congres in de haren over de zinvolheid van de bemoeienis van de huisarts met preventie, vooral op het gebied van hart en vaten. In die tijd waren de tegenstanders aan de winnende hand. Later sloeg de stemming om en werd een nationaal programma voorbereid: Preventie Maatwerk, dat later weer in de koelkast verdween rond de tijd van de huisartsstakingen. Op dit moment is preventie van hart- en vaatziekten weer een hot item. We noemen het nu cardiovasculairrisicomanagement (CVRM), een breed begrip dat gerichte diagnostiek, behandeling en vervolgcontroles van risicofactoren voor hart- en vaatziekten omvat. De zorgprofessional heeft echter nog een paar vragen. Is er wel voldoende evidence dat onze activiteiten werkelijk effectief zijn? In hoeverre dragen gedrag en leefstijl bij aan het cardiovasculaire risico? Hoeveel tijd hebben eerstelijnszorgverleners eigenlijk nodig om CVRM gedegen uit te voeren? Zijn huisartsen wel de aangewezen groep om gedragsveranderingen te begeleiden? Zijn algemene maatregelen op populatieniveau niet effectiever dan systemen met opsporen en behandelen in de huisartspraktijk? …