Platgewalst met goede bedoelingen

In de politiek kunnen jonge idealisten meestal op veel sympathie rekenen. Met veel elan verzetten zij zich tegen een oudere, gevestigde orde, die vaak weinig beters weet te doen dan de status-quo te handhaven. Maar hebben die jonge activisten werkelijk zoveel meer te bieden dan de zittende machthebbers? In de geneeskunde bestaat er een vergelijkbare tegenstelling. Vaak staan de jongere artsen te popelen om mensen te helpen en goed te doen, terwijl de meer ervaren, soms cynische arts vindt dat hij zijn handen thuis moet houden. Ook hier kan de vraag naar de zin van het activisme worden gesteld: richt het verlangen om goed te doen immers niet vaak schade aan?