Top

Gepubliceerd in:

01-12-2009 | Artikelen

Overgewicht en obesitas bij kinderen: werken we met de ouder, met het kind of met ouder én kind?

Auteur: Jacqueline Rütten

Gepubliceerd in: Kind & Adolescent Praktijk | Uitgave 4/2009

Samenvatting

Het is gebruikelijk dat programma's voor overgewicht en obesitas bij kinderen ook ouders bij de behandeling betrekken. In de praktijk blijkt vaak dat ouders het eetgedrag van hun te dikke kinderen trachten te controleren, maar dat zij de obesogene factoren in hun omgeving, zoals bijvoorbeeld het thuis beschikbaar zijn van ongezond eten, onvoldoende veranderen. Het kind blijft met niet gezond eten geconfronteerd en moet zichzelf durend beheersen en begrenzen. Het draagt alleen de verantwoordelijkheid voor een gezond gewicht. De kans dat een kind dit niet volhoudt en het gezond eten en/of meer bewegen opgeeft, is dan groot.

Uit onderzoek blijkt dat het in de behandeling van obesitas bij kinderen effectiever is om (vooral) met de ouders te werken. Daarbij is het van belang hen een autoritatieve opvoedingsstijl te leren ontwikkelen. Ouders die autoritatief opvoeden, nemen namelijk meer verantwoordelijkheid voor de obesogene omgeving. Wanneer er met ouder en kind gewerkt wordt, is het zinvol te bedenken dat er aanwijzingen zijn dat het bereiken van gewichtsafname het meest effectief lijkt wanneer het kind van een andere sekse is dan de ouder.

Op basis van bovenstaande gegevens hebben we ons behandelprogramma, dat er op gericht was om via het kind het eet- en bewegingsgedrag van het kind aan te passen, veranderd. Het nieuwe programma richt zich via de ouders op de eet- en bewegingsgewoonten van het gezin. Tegelijkertijd krijgt het kind bewegingsessies aangeboden om positieve bewegingservaring op te doen. Ook kan zodoende voorkomen worden dat ouders de behandeling weigeren omdat hun kind niet direct bij de behandeling betrokken wordt.

vorige artikel The proof of the pudding

volgende artikel Open deur

Bosch, J., Daansen, P., & Braet, C. (2004). Cognitieve gedragstherapie bij obesitas. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Braet, C., & Winckel, M.A.J.M. van (2001). Behandelingsstrategieën bij kinderen met een overgewicht. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Bulk-Bunschoten, A.M.W., Renders, C.M., Leerdam, F.J.M. van, & HiraSing, R.A. (2004). Signaleringsprotocol Overgewicht in de Jeugdgezondheidszorg, Vumc Amsterdam.

Epstein, L.H., Myers, M.D., Raynor, H.A., & Saelens, B.E. (1998). Treatment of pediatric obesity. Pediatrics, 101, 554–570.

Gezondheidsraad (2003). Overgewicht en obesitas. Den Haag: Gezondheidsraad (publicatienummer 2003/07).

Golan, M., & Crow, S., (2004).Targeting Parents Exclusively in the Treatment of Childhood Obesity: Long-Term Results. Obesity, Research 12,2, 357–362.

Golan, M., Kaufman, V., & Sharar, D.R. (2006). Childhood obesity treatment: targeting parents exclusively versus parents and children. British Journal of Nutrition, 95, 1008–1015.

Golan, M. (2006). Parents as agents of change in childhood obesity from research to practice. International Journal of Pediatric Obesity,1(2), 66–76.

Hurk, K. van den, Dommelen, P. van, Wilde, J.A. de, Verkerk, P.H., Buuren, S. van, & HiraSing, R.A. (2006). Prevalentie van overgewicht en obesitas bij jeugdigen 4–15 jaar in de periode 2002–2004. Rapportnummer 2006.010. Leiden: TNO Kwaliteit van Leven.

Jelalian, E., & Saelens, B.E. (1999). Empirically supported treatment in pediatric psychology: pediatric obesity. Journal of Pediatric Psychology, 24, 223–248.

Jurg, M.E., Kremers, S.P.J., Dijkman, M.A.M., Bleeker, S.A., Wal. M.F. van der, & Meij, J.S.B. de (2005). Van interventiemodel naar praktijk: Het project ‘JUMP-in, kinderen bewegen’. TSG Tijdschrift voor Gezondheidswetenschappen, 83, 220–227.

Klem, M.L., Wing, R.R., McQuire, M.T., Seagle, H.M., & Hill, J.O. (1997). A descriptive study of individuals successful at long-term maintenance of substantial weight-loss. American Journal of Clinical Nutrition, 66, 239–246.

Mulkens, S., Fleuren, D., Nederkoorn, C., & Meijers, J. (2007). Real Fit. Een multidisciplinaire groepsbehandeling voor jongeren met overgewicht. Tijdschrift voor gedragstherapie, 40, 27–48.

Renders, C.M., Seidell, J.C., Mechelen, W. van, & Hirasing, R.A. (2003). Overgewicht bij kinderen en adolescenten. Maarssen: Elsevier Gezondheidszorg.

Steinbeck, K. (2005). Treatment options. Best Practice & Research Clinical Endocrinology & Metabolism, 19, 455–469.

Temple, J.L., Wrotniak, B.H., Paluch, R.A., Roemmich, J.N., & Epstein, L.H. (2006), Relation between sex of parent and child on weight loss and maintenance in a family-based obesity treatment program, International Journal of Obesity, 30, 1260–1264.

Winckel, M.A.J.M., & Mil, E. van, (2001). Wanneer is dik te dik? In: C. Braet & M.A.J.M. van Winckel (Red.). Behandelingsstrategieën bij kinderen met overgewicht. Houten/Diegem: Bohn Stafleu van Loghum.

Zamethkin, A.J., Zoon, C.K., Klein, W., & Munson, S. (2004). Psychiatrische aspecten van obesitas bij kinderen en adolescenten: een overzicht van de laatste tien jaar. Kind en adolescent review, 11(3), 335–371.

Titel: Overgewicht en obesitas bij kinderen: werken we met de ouder, met het kind of met ouder én kind?
Auteur: Jacqueline Rütten
Publicatiedatum: 01-12-2009
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Kind & Adolescent Praktijk / Uitgave 4/2009
Print ISSN: 1571-4136
Elektronisch ISSN: 1875-7065
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03088069

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 4/2009

Open deur

‘Ik heb iets van autisme of zo…’

Pedagogische adviezen voor speciale kinderen

Bang Mannetje

The proof of the pudding

Landelijk Kenniscentrum Kinder- en Jeugdpsychiatrie: een nieuw begin