16. Osteosynthese en fixaturen

In dit hoofdstuk worden de diverse radiologische skeletonderzoeken van osteosynthese en fixaturen beschreven. Osteosynthese is het chirurgisch aan elkaar bevestigen van botdelen. Hiervan zijn tal van toepassingen, bijvoorbeeld bij fracturen, ter correctie van een scheefstand van de wervelkolom of om gewrichten vast te zetten. Er zijn twee technieken: interne fixatie, zoals ‘closed reduction – internal fixation’ en ‘open reduction – internal fixation’ (ORIF) en externe fixatie met een fixateur externe. De ORIF-techniek kan weer worden onderverdeeld in plaat-schroefosteosynthese en mergverpenning. Gewrichten worden soms ook (deels) vervangen door een prothese. Indicaties hiervoor zijn pijnklachten en/of functieverlies, vanwege artrose of fracturen. Voorbeelden van prothesen zijn de schouder-, heup- en knieprothese. Er wordt ingegaan op de anatomie, de instelling, de beoordelingscriteria en de aandachtspunten per onderzoek. Nagenoeg alle onderzoeken worden geïllustreerd met behulp van een instelfoto en de röntgenopname zelf. Ten slotte bespreken we mogelijke complicaties van de diverse behandelingen, zoals infecties, delayed union/non-union, loslating, zenuwbeschadiging en trombose.