Nieuw interventiesysteem voor vitaal bedreigde kinderen op de spoedeisende hulp

In november 2009 werd ter verbetering van de stroomlijning van zorg een interventiesysteem voor vitaal bedreigde kinderen geïntroduceerd op de afdeling Spoedeisende Hulp (SEH) van het Universitair Medisch Centrum St Radboud. Doel van dit onderzoek is inzicht krijgen in het functioneren en de resultaten van dit interventiesysteem.

Retrospectief cohortonderzoek.

Alle kinderen tot en met 16 jaar, uitgezonderd traumapatiënten, opgenomen vanuit de SEH in het jaar voor introductie van het interventiesysteem werden vergeleken met de kinderen die werden opgenomen in het jaar na introductie. Tevens werd in de periode na introductie onderzocht bij welke patiënten het interventiesysteem werd ingeschakeld. De groep kinderen die werd opgenomen op de afdeling Kinder-Intensive Care is als subgroep geanalyseerd. Primaire uitkomstmaten: mortaliteit binnen 28 dagen, opnameduur, opnameduur kinder-IC. Secundaire uitkomstmaten: beademingsbehoefte, beademingsduur, inotropiebehoefte.

797 patiënten werden geïncludeerd. Er is geen verschil in uitkomstmaten tussen het jaar voor en na introductie. Patiënten bij wie het interventiesysteem werd ingeschakeld, waren ernstiger ziek, hadden vaker een levensbedreigende conditie of circulatiestilstand in vergelijking met de groep patiënten bij wie het interventieteam niet werd ingeschakeld. Zij hadden een hogere mortaliteit, langere (IC-)opnameduur en meer beademings- en inotropiebehoefte. Niet bij alle vitaal bedreigde kinderen werd het interventiesysteem ingeschakeld. Ook werd het soms ten onrechte ingeschakeld bij traumapatiënten.

Het interventiesysteem werd terecht ingeschakeld voor de ernstigst vitaal bedreigde patiënten. Gezien de opgestelde criteria zou dit echter vaker ingeschakeld kunnen worden. Prospectief onderzoek is noodzakelijk om optimale criteria voor triage vast te stellen en de effectiviteit van het interventieteam aan te tonen.