Ik was net weer in staat tot ‘lichte’ werkzaamheden, zodat ik die middag voor Sinterklaasavond geruime tijd in mijn werkkamer doorbracht om de administratie en de post op peil te krijgen. Ik kwam kennelijk even te snel overeind, want ik werd duizelig en stortte als een zoutzak ter aarde, in casu met mijn heup op het parket. In godsnaam niet wéér naar een ziekenhuis, was mijn eerste gedachte. Gevolgd door: Ach, mijn lieve mantelzorgster dacht net weer wat licht aan het eind van de tunnel te zien… …