Van God noch gebod… de therapieontrouwe patiënt

Hoewel de begrippen compliantie en adherentie in de wetenschappelijke literatuur door elkaar gebruikt worden, is er wel degelijk enig verschil. Compliantie verwijst naar de mate waarin een patiënt het door de zorgverlener eenzijdig verstrekte behandeladvies opvolgt. De patiënt krijgt een passieve rol toebedeeld in dit proces. Hij luistert en volgt vooral. Adherentie gaat daarentegen over de mate waarin iemands gezondheidsgedrag, zowel medicamenteus als niet medicamenteus overeenkomt met de adviezen van de zorgverlener waar de patiënt mee ingestemd heeft. De patiënt krijgt dus een actievere rol in het besluitvormingsproces. Door therapieontrouw nemen de kosten in de gezondheidszorg toe. Therapie(on)trouw is vaak een onderbelicht onderdeel van het consult van de zorgverlener. Ook in wetenschappelijk onderzoek krijgt het als onderwerp weinig aandacht. Therapietrouw is geen vanzelfsprekendheid. Het vergt van de behandelaar een proactieve en coachende rol. Dit geldt zowel de medicamenteuze als de niet-medicamenteuze adviezen. Zo is de basis voor het verbeteren van de leefstijl meer bewegen. Plezier in bewegen en gedragsverandering zijn belangrijke voorwaarden voor een langetermijneffect. Let daarbij echter op het zogeheten ‘counterbalance effect’. Het niet verder in gewicht toenemen is vaak een realistischer doel dan een frustrerend dieet.