Top

Gepubliceerd in:

01-07-2006 | Onderzoek

Verwijzing van kinderen naar de specialist: een vergelijking tussen 1987 en 2001

Auteurs: dr. Hanneke Otters, Hans van der Wouden, prof.dr. François Schellevis, dr. Lisette van Suijlekom-Smit, dr. Bart Koes

Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap | Uitgave 7/2006

Samenvatting

Otters H, Van der Wouden JC, Schellevis FG, Van Suijlekom-Smit LWA, Koes BW. Verwijzing van kinderen naar de specialist: een vergelijking tussen 1987 en 2001. Huisarts Wet 2006;49(7):348-53.

Achtergrond Hoewel huisartsen regelmatig kinderen verwijzen naar een medisch specialist, is er maar weinig gedetailleerde informatie beschikbaar over het patroon van deze verwijzingen, en nog minder over de ontwikkeling in de tijd.

Doel Nagaan wat het verwijspatroon is voor kinderen van 0 tot en met 17 jaar en het patroon van 2001 vergelijken met dat van 1987.

Onderzoeksopzet Analyse van gegevens uit de Eerste en de Tweede Nationale Studie naar Ziekten en Verrichtingen in de Huisartspraktijk, respectievelijk uitgevoerd in 1987 (103 praktijken) en 2001 (91 praktijken).

Methode Wij registreerden in 2001 van alle nieuwe verwijzingen naar medisch specialisten leeftijd en geslacht van de patiënt, de verwijsindicatie (ICPC-code) en het specialisme. Wij vergeleken de gegevens voor dat jaar met die uit 1987. Als uitkomstmaten namen wij het aantal nieuwe verwijzingen per 1000 persoonsjaren en het aantal nieuwe verwijzingen per 100 nieuwe episoden. Deze laatste maat geeft de kans weer dat een kind met een specifieke diagnose wordt verwezen.

Resultaten Het aantal verwijzingen per 1000 persoonsjaren daalde van 138 in 1987 naar 84 in 2001. De opbouw naar leeftijd was in beide jaren vergelijkbaar, maar in 2001 werden verhoudingsgewijs meer jongens verwezen dan in 1987. De kans om verwezen te worden daalde van 8,0 per 100 episoden in 1987 naar 6,5 in 2001. Ook de verwijsindicaties veranderden, met name die voor de kno-arts en de oogarts: het aantal verwijzingen voor acute middenoorontsteking, refractieafwijkingen en visusproblemen was in 2001 50 tot 75% lager dan in 1987.

Conclusie Huisartsen handelden anno 2001 meer problemen van kinderen zelf af en verwezen minder in vergelijking met 1987.

vorige artikel Collaborative care voor lichamelijk onverklaarde klachten in de huisartsenpraktijk

volgende artikel Van lacunes in evidence naar aanbevelingen voor onderzoek bij astma en COPD

Van den Bosch WJHM, Bor H, Van Weel C. Verwijzen van kinderen in vier huisartspraktijken. Huisarts Wet 1992;45:267-71.

MacFaul R, Long R. Paediatric outpatient utilisation in a district general hospital. Arch Dis Child 1992;67:1068-72.CrossRefPubMed

Van Suijlekom-Smit LWA, Bruijnzeels MA, Van der Wouden JC, Van der Velden J, Visser HK, Dokter HJ. Children referred for specialist care: a nationwide study in Dutch general practice. Br J Gen Pract 1997;47:19-23.PubMed

Grol R. Successes and failures in the implementation of evidence-based guidelines for clinical practice. Med Care 2001;39(8 Suppl 2):46-54.

Foets M, Van der Velden J, De Bakker D. Dutch national survey of general practice: a summary of the survey design. Utrecht: NIVEL, 1992.

Westert GP, Schellevis FG, Westert GP, De Bakker DH, Groenewegen PP, Van der Zee J, et al. Monitoring health inequalities through general practice: the Second Dutch National Survey of General Practice. Eur J Pub Health 2005;15:59-65.CrossRef

Lamberts H, Wood M, Hofmans-Okkes I. The International Classification of Primary Care in the European Community, with a multilanguage layer. 1st ed. Oxford: Oxford University Press, 1987.

Otters HB, Van der Wouden JC, Schellevis FG, Van Suijlekom-Smit LW, Koes BW. Changing morbidity patterns in children in Dutch general practice: 1987-2001. Eur J Gen Pract 2005;11:17-22.CrossRefPubMed

Forrest CB, Majeed A, Weiner JP, Carroll K, Bindman AB. Referral of children to specialists in the United States and the United Kingdom. Arch Pediatr Adolesc Med 2003;157:279-85.CrossRefPubMed

Van de Lisdonk EH, Van Weel C. New referrals, a decreasing phenomenon in 1971-94: analysis of registry data in the Netherlands. BMJ 1996;313:602.PubMed

Statistisch Jaarboek 2002. Voorburg/Heerlen: CBS, 2003.

Surender R, Bradlow J, Coulter A, Doll H, Brown SS. Prospective study of trends in referral patterns in fundholding and non-fundholding practices in the Oxford region, 1990-4. BMJ 1995;311:1205-8.PubMed

Roland MO, Bartholomew J, Morrell DC, McDermott A, Paul E. Understanding hospital referral rates: a user’s guide. BMJ 1990;301:98-102.CrossRefPubMed

Forrest CB, Reid RJ. Prevalence of health problems and primary care physicians' specialty referral decisions. J Fam Pract 2001;50:427-32.PubMed

Vehvilainen AT, Kumpusalo EA, Takala JK. Reasons for referral from general practice in Finland. Scand J Prim Health Care 1997;15:43-7.CrossRefPubMed

Appelman CLM, Bossen PC, Dunk JHM, Lisdonk EH, De Melker RA, Van Weert HCPM. NHG-Standaard Otitis media acuta. Huisarts Wet 1990;33:242-5.

Van de Beek G, De Bruin WH, Gooskens PAJ, De Jong A, Schiffelers HRM, Wouts WJM. NHG-standaard Oogheelkundige diagnostiek. Huisarts Wet 1990;33:394-402.

Kulu-Glasgow I, Delnoij D, De Bakker D. Self-referral in a gatekeeping system: patients’ reasons for skipping the general practitioner. Health Policy 1998;45:221-38.CrossRefPubMed

Titel: Verwijzing van kinderen naar de specialist: een vergelijking tussen 1987 en 2001
Auteurs: dr. Hanneke Otters
Hans van der Wouden
prof.dr. François Schellevis
dr. Lisette van Suijlekom-Smit
dr. Bart Koes
Publicatiedatum: 01-07-2006
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap / Uitgave 7/2006
Print ISSN: 0018-7070
Elektronisch ISSN: 1876-5912
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03084805

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 7/2006

‘Wij wilden vooral onze service verbeteren’

Betrokken ouderen

De kleine lettertjes van pijn in de borsten

Goed onderzoek

Een arts van de wereld

Diuretica bij hartfalen