Ik werk al heel lang niet meer in de verslavingszorg, maar de interesse is blijven bestaan. Wat mij in het verleden verbaasde – en waar ik me toen ook wel voor geneerde – was de voortdurende neiging van de sector om zich apart op te stellen. Er werden in die jaren zeker tachtig dikke nota’s geschreven over het ‘igene’ van de verslavingszorg. De zorg moest haar ‘categoriale’ karakter zien te behouden; verslavingszorg was een ‘vak apart’.Initiatieven tot integratie werden met argwaan bekeken. In dat opzicht is er niet zoveel veranderd. Buitenstaanders ervaren de verslavingszorg nog steeds als wat naar binnen gekeerd. …