Gepubliceerd in:
01-04-2015 | Wetenschap
Kwantitatief onderzoek naar het effect op hulpverleners van Relationship Management Training
Gepubliceerd in: GZ - Psychologie | Uitgave 3/2015
Log in om toegang te krijgenSamenvatting
Achtergrond:
Borderline persoonlijkheidsstoornis is een veelvoorkomend probleem in onze maatschappij met een forse impact op het leven van patiënten en hun naasten. Een goede behandeling is daarom essentieel. Dit is echter verre van eenvoudig, omdat borderlinepatiënten een aantal kenmerken vertonen die de omgang met hen bemoeilijken en hierdoor adequate hulpverlening in het gedrang brengen.
De Canadese psychiaters David Dawson en Harriet MacMillan hebben in de jaren 90 van de vorige eeuw de bejegeningsmethode Relationship Management ontwikkeld. Deze richt zich op de relatie tussen patiënt en hulpverlener, met als doel het voorkomen van ernstige interactionele problemen, zodat er een effectieve werkrelatie kan ontstaan. Naar de effectiviteit van deze methode is nog weinig onderzoek gedaan.
Doel:
Het effect evalueren van een relationship management training op de werkrelatie met borderlinepatiënten zoals deze ervaren wordt door hulpverleners.
Methode:
Vragenlijstonderzoek onder 31 hulpverleners van de Reinier van Arkel groep te ’s-Hertogenbosch die een relationship management training hebben gevolgd. De vragenlijst werd voor de training afgenomen en vervolgens drie, zes en twaalf maanden na het afronden van de training.
Resultaten:
De studie liet een significante verbetering zien na de training voor wat betreft negatieve gevoelens van hulpverleners naar borderlinepatiënten, evenals in het vermogen om specifieke vaardigheden toe te passen in de werkrelatie. De verbetering in de klinische setting was groter dan in de ambulante setting.
Conclusie:
Het toepassen van relationship management heeft een positieve invloed op hulpverleners die met borderlinepatiënten werken. Het leidt tot afname van de negatieve gevoelens in de behandelrelatie en het verbetert het vermogen om specifieke vaardigheden toe te passen in behandeling. Opfrismomenten zijn van essentieel belang om het toepassen van de methode te bevorderen. Studies met een grotere aantal deelnemers zijn nodig om de effectiviteit van deze methode verder te toetsen, zowel voor patiënten als voor hulpverleners.