Is er een plaats voor chondroprotectieve agentia bij behandeling van arthrosis/artritis en posttraumatische kraakbeenbeschadiging?

Hoewel kraakbeen, oppervlakkig gezien een vrij inerte, homogene laag lijkt, is het een hoog gespecialiseerde actieve ‘microcosmos’, opgebouwd uit 4 lagen. Iedere laag draagt bij aan de kraakbeenfuncties: schokabsorptie, smering, extreem weerstand-arm glijden van de gewrichtsoppervlakken over elkaar en een hoge slijtvastheid. In deze laag liggen de chondrocyten ingebed die, in afnemende mate tijdens het klimmen der jaren, kunnen reageren op de verandering van de eisen die aan het kraakbeen worden gesteld en de krachten die erop inwerken (1). De intercellulaire matrix is opgebouwd uit collageen-2 filamenten met proteoglycanen, non-collageen proteïnen en an- en cationen, onder andere als ‘kitstof’. Enkele van de proteoglycanen zijn hyaluronzuur, chondroïtine- en glucosaminecomplexen (1). Wanneer de belastbaarheid van dit complexe geheel wordt overschreden, treedt aanvankelijk soms nog reversibele, maar uiteindelijk irreversibele schade op.