Intermezzo: Pecunia olet

Het is begin 1700. Nergens in Europa staan artsen in hoog aanzien. Bovendien zijn er veel te veel van en dus is de spoeling dun. Een bekende to- neelschrijver uit die tijd verkondigt alom: ‘Een die een dokter trouwt, die is al levend dood’. Bernard Mandeville, een in Leiden cum laude gepromoveerde en naar Engeland gevluchte arts, schrijft in 1709 dat een kruier 2 pence per vrachtje krijgt en een arts in het gunstigste geval 1 shilling (12 pence) voor een tijdrovende thuisvisite.