Skip to main content
Mijn bibliotheek
Shop
Nieuws Boeken Tijdschriften E-learning Web-tv Video Audio
Tips voor Mijn BSL
UITGEBREID ZOEKEN
Inloggen
Top
Pallium
Gepubliceerd in: Pallium 2/2011

01-03-2011 | GELEZEN

GELEZEN

Auteur: Anouk Brinkman

Gepubliceerd in: Pallium | Uitgave 2/2011

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Extract

“Ik vind het niet erg om over de dood te praten. Het grootste verdriet dat ik erover voel, is dat ik mijn gezin achter moet laten. Maar je kunt niet de hele dag daaraan denken. Je kunt niet in de emotie blijven. (…) Mensen hebben het gevoel dat ze me elke keer moeten vragen hoe het gaat, omdat ik ziek ben. Maar gewoon dag zeggen is genoeg. Als ik de hele dag bezig ben met mijn ziekte, kan ik niet meer leven.” …
vorige artikel KORT NIEUWS
volgende artikel ‘Ook bij ons vloeien er weleens tranen!’
Metagegevens
Titel
GELEZEN
Auteur
Anouk Brinkman
Publicatiedatum
01-03-2011
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in
Pallium / Uitgave 2/2011
Print ISSN: 1389-2630
Elektronisch ISSN: 1875-7049
DOI
https://doi.org/10.1007/s12479-011-0021-9

Andere artikelen Uitgave 2/2011

Pallium 2/2011 Naar de uitgave

ONDERZOEK

‘Ik hoopte dat ik nog zou genezen’

ONDERZOEK

Death and the City

PALLIATIEVE THUISZORG

Samenwerking opnieuw uitgevonden

E – Pal

Slechte prognose: vroegtijdig bespreken?

UIT HET LAND

Betaalde vrijwilligers?!

E – PAL

Palliatieve sedatie, de richtlijn gevolgd?