Samenvatting
De behandeling van geïmpacteerde gebitselementen vormt in de orthodontiepraktijk een frequent voorkomend verschijnsel, soms als onderdeel van een te behandelen orthodontische afwijking; soms is het de enige reden om de patiënt te verwijzen. Tot halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw werd in Europa in de orthodontie voornamelijk uitneembare apparatuur gebruikt, terwijl in de Verenigde Staten orthodontie vrijwel uitsluitend met vaste apparatuur gebeurde: de ‘full band technique’. In de loop van de jaren zestig werden deze vaste apparatuurtechnieken in Europa geïntroduceerd (o.a. door Booy en Van der Linden), waarbij aanvankelijk de banden handmatig in de mond werden vervaardigd. Later konden orthodontiefirma’s voorgevormde banden leveren in vele maten en vormen waarop de orthodontist, na ze voor het desbetreffende gebitselement passend gemaakt te hebben, alleen nog een slotje hoefde te lassen. Kort daarna kon men deze prefab-banden desgewenst zelfs buccaal en linguaal laten voorzien van in de eigen praktijk gebruikte brackets, buizen, elastiekhaakjes etc.