Zolang we nog niet zo vertrouwd zijn met ACT, volgen de meesten van ons het model als een soort formule. Ik noem die manier van werken ‘ACT in brokjes’, omdat we geneigd zijn nu eens een brokje defusie te doen, dan weer een brokje waarden en daarna een brokje acceptatie, enzovoort. Ook het overstappen van het ene brokje naar het andere doen we dan nog volgens voorschrift, waarbij we putten uit een beperkt repertoire aan standaardmetaforen en -oefeningen, een beetje alsof we een protocol volgen. Die manier van werken is trouwens volkomen begrijpelijk, en ook een prima uitgangspunt van waaruit we ons verder kunnen ontwikkelen.
