Top

Gepubliceerd in:

2017 | OriginalPaper | Hoofdstuk

6. Erythemateuze dermatosen

Auteurs : dr. J.H. Sillevis Smitt, dr. J.J.E. van Everdingen, prof. dr. H.E. van der Horst, drs. M.V. Starink, dr. M. Wintzen, prof. dr. J. Lambert

Gepubliceerd in: Dermatovenereologie voor de eerste lijn

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Erytheem is wegdrukbare roodheid van de huid. Het is vaak een eerste verschijnsel bij veel dermatosen. Een erytheem is in principe vluchtig. Indien het langere tijd blijft bestaan (erythema perstans), berust dit over het algemeen niet op hyperemie, maar op een lichte vorm van vasculitis. De intensiteit en de vorm van het erytheem hangen af van een aantal factoren, die slechts ten dele bekend zijn. We onderscheiden en bespreken gelokaliseerde erythemen (erythema palmare, roodheid van het gelaat, winterhanden en -voeten, fenomeen en ziekte van Raynaud), annulaire, gegyreerde en reticulaire erythemen (erythema migrans, cutis marmorata, livedo racemosa) en gegeneraliseerde erythemen.

vorige hoofdstuk Dermatotherapie

volgende hoofdstuk Erytrodermie

Boon S den, Schellekens JFP, Schouls LM, Suijkerbuijk AWM, Docters van Leeuwen B, Pelt W. Verdubbeling van het aantal consulten voor tekenbeten en Lyme-borreliose in de huisartsenpraktijk in Nederland. Ned Tijdschr Geneeskd 2004;148:665–70. CBO. Concept richtlijn Lymeziekte. Versie oktober 2011.

Hofstee HMA, Voskuyl AE, Serné EH, Smulders YM. Het fenomeen van Raynaud. Ned Tijdschr Geneeskd 2009;153:1074–81.PubMed

Kuiper H. Klinisch spectrum en incidentie van neuroborreliose in Nederland. Ned Tijdschr Geneeskd 2004;148:670–3.PubMed

Laak L van der. Terugkerende erythema migrans is nieuwe infectie. Ned Tijdschr Geneeskd 2012;156:C1770.

RIVM. Veranderingen in epidemiologie van infectieziekten in Nederland, 2000–2005. Infectieziekten Bull 2006;17:bijlage 8–15.

Speelman P, Jongh BM de, Wolfs ThFW, Wittenberg J. Richtlijn ‘Lyme-borreliose’. Ned Tijdschr Geneeskd 2004;148:659–63.PubMed

Tibbles CD, Edlow JA. Does this patient have erythema migrans? JAMA 2007;297:2617–27.CrossRefPubMed

Verbon A. Gezonheidsraadadvies over Lymeziekte. Ned Tijdschr Geneeskd 2013;157(31):A6626PubMed

Willemsen DJP, Horst JC van der, Zwet AA van, Richter C. Acrodermatitis chronica atrophicans bij een 74-jarige vrouw: drie jaar zonder diagnose. Tijdschr Infectieziekten 2006;1:79–82.

10.

Wormser GP, Dattwyler RJ, Shapiro ED, et al. The clinical assessment, treatment, and prevention of lyme disease, human granulocytic anaplasmosis, and babesiosis: clinical practice guidelines by the Infectious Diseases Society of America. Clin Infect Dis 2006;43:1089–134.CrossRefPubMed

11.

http://www.huidziekten.nl/zakboek/dermatosen/ltxt/LivedoReticularis.htm.

Titel: Erythemateuze dermatosen
Auteurs: dr. J.H. Sillevis Smitt
dr. J.J.E. van Everdingen
prof. dr. H.E. van der Horst
drs. M.V. Starink
dr. M. Wintzen
prof. dr. J. Lambert
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Dermatovenereologie voor de eerste lijn
Print ISBN: 978-90-368-1902-2

Elektronisch ISBN: 978-90-368-1903-9

Copyright: 2017
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-1903-9_6

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen