Inleiding
Het laatste decennium is er steeds nadrukkelijker voor gepleit alleen interventies in te zetten die aantoonbaar effectief (evidence-based) zijn. Decennialang is het bepalen van de effecten van de verleende hulp aan jeugdigen met problemen beschouwd als sluitpost. Hoewel al heel lang het uitvoeren van effectonderzoek is bepleit (Van der Ploeg, 1986, 1994) is het er pas de laatste jaren van gekomen. Onbegrijpelijk lang is de psychosociale hulpverlening blijven steken in de aloude gedachte dat hulpverlenen per definitie altijd een goede zaak is. Dat was vroeger misschien zo, maar sinds de hulpverlening professioneel is, zijn daar eisen aan te stellen. Dan is het niet voldoende dat hulpverleners denken dat hun werk effect heeft. De hulpverlening moet dat weten.