Dit is het twaalfde en laatste interview in een serie over de opleiding tot psychotherapeut. Er wordt in deze serie gesproken met twaalf Nederlanders en Vlamingen, die direct bij de opleidingen psychotherapie betrokken zijn of zijn geweest. Op deze manier wordt een beeld geschetst van de ontwikkeling van de opleiding psychotherapie vanaf de Tweede Wereldoorlog tot nu.
Jos H. Dijkhuis (1929) is psycholoog. Tot voor kort was hij actief als hoogleraar psychotherapie aan de Universiteit Utrecht. Hij heeft zich zijn hele loopbaan beziggehouden met psychotherapie. Hij kwam er al snel achter dat er, wil het vak iets voorstellen, een goede, geïntegreerde opleiding moet zijn, met veel aandacht voor persoonlijke vorming. Al in 1961 vond hij dat psychotherapie een eigen identiteit moest hebben.
×
Daarnaast was hij zijn hele werkende leven actief in tal van (overheids)commissies die zich bogen over vragen als: wat moet psychotherapie zijn, hoe moet de opleiding eruit zien, hoe moet dit wettelijk verankerd worden, enzovoort.
Hij pleit in dit gesprek voor een psychotherapeutische opleiding op vier niveaus, variërend van een training in de psychotherapeutische grondhouding (voor alle werkers in de ggz) tot een opleiding voor een selecte groep die zich onderscheidt door een bewezen onderzoekende geest in publicaties of in wetenschappelijk onderzoek, maar ook door bewezen activiteiten in het uitdragen en verder ontwikkelen van de psychotherapie. Alleen aan deze laatste categorie zou de beschermde titel psychotherapeut voorbehouden moeten zijn.
En passant rekent hij af met de modegril evidence based en met de dsm als diagnose-instrument. Jos H. Dijkhuis wordt door menigeen beschouwd als de godfather van de psychotherapieopleiding in Nederland. Hij is dan ook al meerdere malen in deze serie genoemd.
