17. Decubitus

De definitie van decubitus is een gelokaliseerde beschadiging van huid en/of onderliggend weefsel, meestal ter hoogte van een botuitsteeksel, als gevolg van druk of van druk in samenhang met schuifkracht. Internationaal wordt decubitus als volgt geclassificeerd: bij graad 1 is alleen de epidermis aangedaan, graad 2 betreft ook de dermis, graad 3 de subcutis en graad 4 de spier. Bij de laatste kan echter ook ernstige weefselschade of necrose zijn aan spieren, botweefsel of ondersteunende weefsels. Meestal is er hierbij sprake van ondermijning of tunnelvorming en hoeft de (epi)dermis niet te zijn aangedaan. Patiënten uit categorie 3 of 4 kunnen in aanmerking komen voor operatieve behandeling. Er zijn verschillende reconstructiemogelijkheden, zoals de m. maximus gluteus advancement-lap voor het sacrum, of als rotatielap voor het tuber ischiadicum. Voorafgaand aan een reconstructie moet uitgebreide debridement en excisie worden gedaan en weefsel zijn verzameld voor de medische microbiologie en de pathologie.