'De wereld verwachtte ná Jaspers geboorte net zoveel van mij als ervoor'

Extract

'Van 2016 tot 2020 reisde ik door het land met de theatervoorstelling Ode aan Jasper. Jasper is mijn meervoudig gehandicapte zoon. In de voorstelling probeerde ik over te brengen hoe de verbinding die er was tussen Jasper en mij, me leerde klaar te zijn voor dit bijzondere vaderschap. Jasper woont nu binnen een zorgorganisatie. Het laatste jaar dat hij thuis woonde, liep ik op mijn tandvlees. Ik was echt "zorg-moe". Ik sta achter het besluit hem uit huis te plaatsen en Jasper krijgt goede zorg, maar het valt me zwaar om in de nieuwe situatie vanuit mijn gevoel contact met hem te maken. Terugkijken op de tijd waarin ik samen met hem op het podium stond, roept tegenstrijdige gevoelens bij me op. Ik ben blij zoveel mensen geraakt en in beweging gezet te hebben. Maar ik vraag me ook af waarom het mij toen wél lukte om vanuit een diep gevoel contact met hem te krijgen en nu niet meer. Nu heb ik de grootst mogelijk moeite om Jasper te gaan bezoeken, omdat hij in een context leeft waarop ik heel moeilijk kan aansluiten. Ik verlang naar contact met hem en ben zoekende naar een nieuwe vorm daarvoor. Dat is de uitdaging nu. Daarin zie je ook de sporen van mantelzorg terug, hoe dat een wissel op je leven trekt.

…