De vrachtwagenchauffeur

Chris was 24 jaar toen de manager besloot dat het welletjes was. Binnen een week had deze doorgaans rustige en vriendelijke jongeman het klaargespeeld om zich onmogelijk te maken. Ouders van huisgenoten hadden geëist dat hij uit de woonvoorziening verwijderd zou worden, anders zouden ze hun eigen kind naar huis halen. De manager bezweek onder de druk en stemde in. Chris’ moeder zag er tegenop dat hij weer terug zou komen. Ze was tien jaar weduwe en al haar kinderen waren het huis uit. Ze had geluk gehad, een jaar geleden, dat er zo snel een plaats gevonden was voor Chris in een gezinsvervangend tehuis. Het was er ook goed gegaan met hem. Mensen mochten hem graag. Hij deed zijn werk op het dagcentrum uitstekend en ‘s zaterdags hielp hij bij een transportbedrijf in de buurt. Dat verleende hem status en zijn huisgenoten benijdden hem erom.