De stratenmaakster en de dood

Ze vraagt zich ‘s ochtends af of ze wel heeft geslapen. Ze voelt zich al moe voor de dag begint. Ze vertelt dat ze de nachten heel erg lang vindt duren en zich steeds omdraait op de andere zij. Ze zegt dat ze het moeilijk vindt om ‘los’ te gaan slapen. Ze heeft liever de armen gekruist voor haar borst, dat geeft een gevoel van bescherming. Ze droomt van een doodskop met een geraamte, zonder armen en benen. Ze kan niet uitleggen wie het is of waar ze hem ziet, dat vindt ze moeilijk. Maar ze is wel heel erg bang. ‘s Avonds durft ze niet te gaan slapen. Ze ziet er tegen op om naar boven te gaan. Terwijl ze dit alles zo vertelt begint ze te huilen.