2. De routekaart

Paulien kwam naar onze kliniek nadat ze zeven jaar ‘op het randje’ had geleefd, zoals ze het zelf uitdrukte. Toen ze pas getrouwd waren, was Loek een zogenaamde ‘gezelligheidsdrinker’, maar naarmate hij meer carrière maakte, begon hij ook meer te drinken om zich aan het einde van de dag te kunnen ontspannen. ‘Het reclamevak is een keiharde business’, zei hij altijd, en hij had de drank eenvoudigweg nodig om na het werk te ontspannen. Hoewel Paulien er herhaaldelijk bij Loek op aandrong om minder te drinken en desnoods werk te zoeken dat hem minder stress en meer voldoening zou opleveren, klampte Loek zich vast aan zijn drukke baan als zelfstandig ondernemer (zzp’er), zijn ambities en de fles die hij nodig had om dat allemaal het hoofd te bieden. Loek kreeg echter steeds meer opdrachten waardoor de werkdruk nog verder toenam en zijn drankgebruik escaleerde. Als hij thuiskwam van zijn werk trok hij wat gemakkelijke kleren aan, at samen met Paulien en dronk al tijdens het eten het eerste van de vele glazen whisky die diezelfde avond nog zouden volgen. Daarover maakten ze vaak ruzie. Omdat ze geen kinderen hadden (Paulien durfde onder deze omstandigheden niet aan een baby te beginnen) en hun vrienden al lang waren afgehaakt vanwege Loeks felle karakter, zat er voor haar gevoel niets anders op dan door te worstelen.