De nier als risicofactor voor hart- en vaatziekten

Verscheidene klinische parameters worden gebruikt om de prognose van een patiënt met hartfalen te bepalen: de ejectiefractie en biochemische maten zoals serumcreatinine en natrium. Verlies van nierfunctie wordt beschouwd als het resultaat van een afgenomen cardiac output, maar is met deze parameters pas in een laat stadium vast te stellen. Macroalbuminurie weerspiegelt het bestaan van afgenomen filtratiesnelheid. Onlangs werd duidelijk dat microal-buminurie een symptoom is van hyperfiltratie: het stadium waarin (nog) gezonde nefronen compenseren voor zieke nefronen onder invloed van onder andere het RAAS-systeem. De gunstige effecten van ACE-remming bij hartfalen zouden daarmee niet alleen verklaard kunnen worden vanuit de remodeling-theorie, maar ook door de renale protectie van de medicatie.