De generalist

Extract

In 1957 ben ik – toevallig – huisarts geworden, omdat er een huisartsenpraktijk in Amsterdam ter overname werd aangeboden. Achteraf een beroep dat mij op het lijf geschreven was. Voordien werkte ik vanaf 1951 als wetenschapper bij het Anatomisch Instituut van de Vrije Universiteit en deed daar onderzoek op het gebied van aangeboren stoornissen. Ik heb in die jaren gesolliciteerd naar een plaats voor de opleiding tot kinderarts, bij professor Veeneklaas in Leiden. In een eerste gesprek met hem waren wij allebei zeer enthousiast, mede vanwege mijn onderzoek. Bij een door hem gewenst psychologisch onderzoek bleek ik echter te ‘oppervlakkig’ te zijn en ben afgewezen. Dat was op dat moment een teleurstelling, maar nu na zoveel jaren denk ik – terugkijkend – dat het goed is geweest. Later heb ik met vele ‘echte’ wetenschappers te maken gehad en zag ik hoe zij, geobsedeerd door een onderwerp, zich daar helemaal in verdiepten en er dag en nacht mee bezig waren. Ik heb echter een brede belangstelling en vind bijna alles wat er om mij heen gebeurt interessant. Ik denk dus dat ik met mijn karakter beter geschikt ben voor het generalisme huisartsgeneeskunde, dan voor een carrière in de wetenschap. Voor een specialist geldt volgens mij het omgekeerde. Wanneer je het niet erg vindt dat je niet van alles op de hoogte kunt zijn, je je graag verdiept in een enkel onderwerp en je daar dan ook dag en nacht mee bezighoudt, dan moet je geen generalist worden. …