Casus Marloes

Marloes tennist al vanaf haar tiende jaar en heeft een behoorlijk wedstrijdniveau behaald. Op de tennisbaan komt ze tot leven; gedreven speelt ze haar spel en ze vergeet alles om haar heen. Eigenlijk heeft ze een beetje moeite met haar ‘niets doende’ studiegenoten. Die vindt ze maar lui en dwaas, maar ze kijkt wel uit om er wat van te zeggen. Marloes is bijna nooit thuis en eenmaal thuisgekomen handelt ze doelgericht haar zaakjes af en gaat vroeg naar bed. “Ik moet zo wel leven: de sport en het examen vragen het uiterste van me. Dat moeten mijn ouders en klasgenoten maar begrijpen.”