Het is niet altijd gemakkelijk om toe te geven, maar interculturele gesprekken kunnen soms stroef en moeizaam verlopen. Moeizaam, omdat de autochtone maatschappelijk werker zich zo inspant om de ander te begrijpen, maar vaak achterblijft met het onvoldane gevoel dat het hulpverleningscontact verre van optimaal is. Stroef, omdat de verbale en lichaamstaal van een allochtone cliënt weerstand kunnen oproepen. Hoe kun je tot een samenwerking komen als de ander je niet aankijkt of in de gebiedende wijs tegen je praat? …