Aandoeningen van de bijschildklier

Aandoeningen van de bijschildklier kunnen leiden tot een verhoogde en tot een verlaagde werking.

Primaire hyperparathyreoïdie (PHP) is een vaak voorkomende endocriene aandoening, en de meest voorkomende oorzaak van hypercalciëmie in de algemene bevolking. Kenmerkend is de verhoogde calciumspiegel gekoppeld aan een verhoogde PTH-(parathormoon)spiegel. Vooruitgang in preoperatieve lokalisatiestudies, chirurgische technieken en intraoperatieve PTH-metingen heeft ervoor gezorgd dat het percentage succesvolle operaties hoog is (>  90 %), de morbiditeit laag is (<  1 %), en de kans op recidief, behalve voor het MEN-1-syndroom, zeer laag is. Het bewijs dat skelet- en niercomplicaties postoperatief verbeteren, en dat de kans op het ontwikkelen van deze complicaties stijgt op de lange termijn, versterkt de herziene aanbeveling om alle patiënten met een PHP te opereren, tenzij zij niet geopereerd kunnen worden, of dit niet willen [1].

Bij hypoparathyreoïdie is er sprake van onvoldoende PTH-productie of PTH-effect op doelorganen om de calciumspiegel op peil te houden. De meest voorkomende oorzaak van hypoparathyreoïdie is chirurgische verwijdering van, of schade aan de bijschildklieren als gevolg van halschirurgie. Primaire hypoparathyreoïdie is een zeldzame auto-immuunziekte. Deze maakt vaak deel uit van het polyglandulair auto-immuunsyndroom type 1, dat ook gekenmerkt wordt door bijnierinsufficiëntie. Pseudohypoparathyreoïdie is een zeldzame genetische aandoening, die leidt tot een PTH-resistentiesyndroom, gekenmerkt door biochemische verschijnselen van hypoparathyreoïdie bij een verhoogde PTH-spiegel. De behandeling van zowel hypoparathyreoïdie als pseudohypoparathyreoïdie bestaat uit toediening van een actieve metaboliet van vitamine D, 1-α-hydroxyvitamine D (alfacalcidol) of 1,25-dihydroxyvitamine D (calcitriol).