Top

Gepubliceerd in:

01-02-2008 | Artikelen

Zelfhulp en de verslavingszorg: op weg naar meer contact

Auteurs: Drs. Christien Muusse, Dr. Renée Henskens, Drs. Sonja van Rooijen

Gepubliceerd in: Verslaving | Uitgave 4/2008

Samenvatting

Zelfhulpgroepen voor verslavingen functioneren in Nederland min of meer los van de professionele verslavingszorg. Lange tijd was er weinig bekendheid met elkaars werkwijze en van samenwerking was nauwelijks sprake. Uit twee interviewrondes onder instellingen voor verslavingszorg in 2004 en 2007, blijkt dat dit geleidelijk aan het veranderen is. Er wordt meer samengewerkt en bovendien hebben steeds meer hulpverleners een positief oordeel over zelfhulpgroepen.

vorige artikel Paracetamol: een onschuldig pilletje?

volgende artikel Psychomotorische therapie in de verslavingszorg

Een overzicht van alle Nederlandse zelfhulpgroepen is te vinden op www.zelfhulpverslaving.nl.

De genoemde onderzoeken zijn uitgevoerd in de Verenigde Staten en voornamelijk onder groepen die werken met twaalfstappenprogramma’s. Nederlands onderzoek naar de effectiviteit van zelfhulpgroepen voor verslaafden en hun naasten ontbreekt.

Commerciële instellingen voor verslavingszorg zijn voor deze interviewronde buiten beschouwing gelaten om een vergelijking met 2004 mogelijk te maken.

Bij twee instellingen zijn meer mensen ondervraagd om na te gaan of bij gefuseerde instellingen het beleid in de verschillende regio’s van de nieuw gevormde instelling overeenkwam.

Het Minnesota-model is een behandelmodel waarin de twaalfstappenmethodiek, afkomstig uit de AA, wordt gecombineerd met reguliere behandelmethoden.

Ferri, M.M.F., & Amato L., & Davoli, M. (2006). Alcoholics Anonymous and other 12-step programmes for alcohol dependence (review). Cochrane Database of Systematic Reviews, 3.

Geelen, K. (2003). Zelfhulpgroepen en 12-stappenprogramma’s. Een literatuurstudie. Amersfoort: GGz Nederland/Resultaten Scoren.

Humphreys, K., & Wing, M.S.W., e.a. (2004). Self-help organisations for alcohol and drugs problems: Towards evidenced-based practice and policy. Journal of Substance Abuse Treatment, 26, 151-158.

Kelly, J.F. (2003) Self-help for substance-use disorders: history, effectiveness, knowledge gaps and research opportunities. Clinical Psychology Review, 23, 639-663.

Kolk, R., & Rooijen, S. van (2005). Contacten tussen verslavingsinstellingen en zelfhulpgroepen. Utrecht: Trimbos-instituut.

Moos, R. , & Moos, B. (2004). Long-term influence of duration and frequency of participation in alcoholics anonymous on individuals with alcohol use disorders. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 72, 81-90.

Moos, R., & Moos, B. (2006). Participation in treatment and Alcoholics Anonymous: a 16 year follow-up of initially untreated individuals. Journal of Clinical Psychology, 62, 735-750.

Muusse, C., & Henskens, R., & Rooijen, S. van (2008). Zelfhulpgroepen en de verslavingszorg: stand van zaken 2007 en een vergelijking met 2004. Utrecht: Trimbos-instituut.

Stoele, M., & Vliet, E. van, & Poel, A. van der (2007). ‘Samen staan we sterk’. Professionele ondersteuning van mantelzorgers van verslaafden. Rotterdam: IVO.

Vaillant, G.E. (2003). A 60-year follow-up of alcoholic men. Addiction, 98, 1043-1051.

Titel: Zelfhulp en de verslavingszorg: op weg naar meer contact
Auteurs: Drs. Christien Muusse
Dr. Renée Henskens
Drs. Sonja van Rooijen
Publicatiedatum: 01-02-2008
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Verslaving / Uitgave 4/2008
Print ISSN: 1574-1842
Elektronisch ISSN: 1875-7073
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03078949

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 4/2008

Klagen over hulpverlening

Jongeren en verslaving

Psychomotorische therapie in de verslavingszorg

Minderen: een alternatief voor stoppen met roken?

Paracetamol: een onschuldig pilletje?

Televisieprogramma’s over verslaving op internet