Voorwoord

Extract

“Het opinieoorlogje over de wenselijkheid van ziekenhuisfusies is weer geluwd. Onenigheid over de samenhang tussen volume en kwaliteit van zorg spat in het eerste kwartaal van 2013 van de opiniepagina’s af. Hoogleraren, bestuurders en beleidsmakers vliegen elkaar in de haren. Ondanks alle ophef en scherpe aanvallen op de oordeelsvorming door de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) geeft deze groen licht voor drie grote fusies. Medisch specialisten bemoeien zich niet indringend met het debat. Dat betekent allerminst dat zij willoos met zich laten schuiven. De dokters bundelen in stilte hun krachten in grote maatschappen die zorg leveren in één, twee, drie en soms wel vier ziekenhuizen tegelijk. Hun geconsolideerde omzet is niet zo hoog dat ze voor toestemming bij de NMa langs moeten. Nobele motieven hebben ze te over: ze zijn begaan met het lot van hun patiënten en de kwaliteit van de zorg. Daarnaast is er welbegrepen eigenbelang in het spel. Ook voor dokters is de toekomst ongewis: mogelijk gaat voor hen het fiscale ondernemerschap verloren en moeten ze in 2015 gaan onderhandelen over hun uurtarief. Als zo’n uitwedstrijd op het programma staat, moet je goed geprepareerd aan de start verschijnen. Laat dat maar over aan de beroepsgroep met de meest succesvolle lobby van de laatste eeuw. VVD en PvdA hebben in het regeerakkoord genoteerd dat ‘de vorming van mega- of regiomaatschappen wordt ontmoedigd’. Actief regeringsbeleid is er nog niet uit voortgekomen. Intussen hebben zeven van de tien ziekenhuizen te maken met megamaatschappen en klimt hun aantal landelijk naar de 150. De stellingen van waaruit medisch specialisten stevig kunnen onderhandelen zijn ingericht. Dat roept de vraag op wat de regering nu nog kan doen om de vorming van megamaatschappen te ontmoedigen.” …