Veiligheid en preventiemiddelen in de paardensport: perceptie van jonge ruiters en hun ouders

Per jaar belanden 9900 ruiters op de Spoedeisende Hulp (SEH). Blessures uit de paardensport zijn ernstiger dan blessures uit andere sporten. De meest voorkomende paardrijletsels zijn hoofd/hersen-, neken aangezichtsletsel (HNF), torsoletsel en letsel aan de bovenste en onderste extremiteiten. De huidige beschikbare preventiemiddelen zijn een cap, een bodyprotector, veiligheidsstijgbeugels en aangepast schoeisel.

Met behulp van een enquête werd de mening onderzocht van ruiters van 14 jaar of jonger, hun ouders en manegehouders ten aanzien van veiligheid van paardrijden en de huidige preventiemiddelen.

De enquête werd ingevuld door 119 kinderen, 134 ouders en negentien manegehouders. Hieruit bleek dat, op één respondent na, iedereen een cap droeg. Een bodyprotector werd gedragen door 19,3% van de kinderen en 30,0% van de kinderen van de ouderrespondenten, met als voornaamste reden dat deze niet fijn zit. Rijervaring bleek geen rol te spelen in het gebruik van een bodyprotector, de veiligheids- of risicoperceptie. Ruim driekwart van alle respondenten vond paardrijden veilig of zeer veilig; het risico op botbreuken werd het grootst geacht. Als verbeterpunten voor de veiligheid werden genoemd: verbeteren/verplichten van beschermingsmateriaal, verbeteren van lesmethode met leren anticiperen op het gedrag van het paard en aanbieden van valtraining. Manegehouders benoemden lesmethode en valtraining als verbeterpunten. Een minderheid van alle groepen achtte het verplichten van het ruiterbewijs een positief preventiemiddel.

Een cap wordt door de doelgroep veel gebruikt en ook als effectief beschouwd. Een bodyprotector wordt aanzienlijk minder gedragen, met als voornaamste reden discomfort en twijfel over de effectiviteit. Paardrijden wordt als veilig beschouwd. Verbeterpunten liggen bij het beschermingsmateriaal, de lesmethode en de valtraining.