Veel gestelde vragen over COPD

In de praktijk is het belangrijkste onderscheidend instrument een zorgvuldige anamnese, zoals ook is gepropageerd in de NHG-Standaard van 2007. Roken is in 90% van de gevallen de oorzaakvan COPD in de westerse wereld, en een verhoogd risico bestaat vanaf circa 10 pakjaren (gemiddeld 20 sigaretten per dag gedurende een jaar). De vraag ’rookt u of heeft u ooit gerookt?’ is dus essentieel, gevolgd door een rook- en lucht- wegklachtenanamnese bij een positief antwoord. Is het ant- woord ontkennend, dan bestaat er nog een (aanzienlijk kleiner) risico door meeroken (dit geldt vooral voor de huisgenoten van de roker) of door beroepsrisico’s zoals werken met che- micalien. Om vervolgens luchtwegobstructie aan te tonen, is een diagnostische longfunctiemeting noodzakelijk (FEV_I,FVC, FEV₁/FVC-ratio en respons op geïnhaleerde luchtweg- verwijders) in de stabiele fase (niet tijdens exacerbatie).

Een belangrijke reden voor de matige tot zeer slechte therapietrouw die vooral bij COPD-patiënten optreedt, kan worden gezocht in het doemscenario van een diagnose opgespeld krijgen. Deze diagnose betekentimmers een levensiange veroordeling tot langzame, maar onafwendbare achteruitgang in combinatie met gebrekkige voorlichting over wat de patiënt wel en niet van de behandeling kan verwachten.

De meest voorkomende vorm van COPD is GOLD II (ruim de helft), die meestal prima in de eerste lijn is te behandelen, net als GOLD I (circa een kwart), watin de nieuwe GOLD-indeling neerkomt op de categorieen A en B. Hetzelfde geldtdoorgaans voor stabiele ernstige COPD-patiënten (nieuwe GOLD-indeling C).