Therapeutische gespreksinterventies binnen groepstherapie

Binnen de geestelijke jeugdgezondheidszorg is groepstherapie een veelvoorkomende therapievorm. Naast geprotocolleerde groepstherapieën worden er ook minder gestructureerde groepstherapieën gegeven, waarbij ervan uitgegaan wordt dat de groepsdynamiek en de therapeutische gespreksinterventies de werkzame elementen zijn. Deze semigestructureerde groepstherapieën worden weinig onderzocht, mede doordat dit type onderzoek complex is. Het huidige onderzoek zet hierin een eerste stap door zich te richten op de gespreksinterventies die therapeuten hanteren binnen een semigestructureerde groepstherapie. Aan de hand van video-opnames van zes sessies van een semigestructureerde groepstherapie binnen het adolescententeam van een tweedelijns ggz-instelling is in kaart gebracht welke gespreksinterventies therapeuten hanteren en welke interventies de inbreng van de groep het beste stimuleren. De resultaten laten zien dat de therapeuten voornamelijk directieve, individu-gerichte en structurerende gespreksinterventies inzetten tijdens de groepstherapie. Daarentegen bleken non-directieve, groepsgerichte en asociale respons gespreksinterventies het beste de interactie tussen de groepsleden te stimuleren. Voor de praktijk betekent dit dat therapeuten afhankelijk van het doel dat zij willen nastreven in een groepstherapie, bewuster bepaalde gespreksinterventies in kunnen zetten om doelgerichter de gewenste reactie bij groepsleden te stimuleren. Daarnaast illustreert dit onderzoek dat zelfs onder de huidige productiedruk en met minder gestructureerde interventies het mogelijk is voor instellingen, therapeuten en cliënten om op kleine schaal een bijdrage te leveren aan evidence-based werken in de jeugdhulpverlening.