Mijn patiënt had wel zo’n geweldig verhaal, dat ik beloofd heb om er een column over de schrijven. We kwamen op haar verhaal omdat ik vroeg of ze soms van tandenborstel geswitcht was. Ze vertelde dat haar tandenborstel nogal tot overlast had geleid. Vragend keek haar aan en ze vertelde verder. Ze had namelijk haar tandenborstel teruggevonden in haar achtertuin. Okay, ik hing aan haar lippen.
Springer/Picscout
Ze had ’s avonds met haar man op de bank gezeten en ze hoorde een licht buzzend geluid. Ze snapten maar niet waar het vandaan kwam. Was het de vaatwasser? Wat het de wasmachine? Was het een vliegtuig? Nee, zelfs super Grover was het niet. Uiteindelijk kwamen ze er achter dat hun elektrische tandenborstel spontaan aangegaan was toen ze naar bed wilde gaan. Nu het mysterie was opgelost, konden ze rustig slapen…dachten ze…Zij sliep altijd al wegens haar snurkende man met oordoppen in en had dus nergens last van. Ze sliep inmiddels overal wel doorheen. Echter toen ze ’s ochtends bij het opstaan haar tanden wilde poetsen, kon ze nergens meer de tandenborstel vinden. Ze had haast dus besloot ze dan maar zonder te poetsen haar fiets te pakken om naar het werk te vertrekken. Toen hoorde ze het geluid weer! En wat hopte daar door het gras? Haar tandenborstel! Schijnbaar was haar man knettergek geworden van de borstel die maar steeds spontaan aanging en had het ding naar buiten gedaan.
Ik moest ontzettend lachen om haar verhaal maar ze hield me tegen: Het was nog niet alles. De borstel leek zich weer goed te gedragen tot op het moment suprême; bij de douane van het vliegveld. Daar werd ze apart gehouden en ze vroegen haar mee te gaan. Ze vreesde al het ergste…”Ook iets met van die handschoenen die jij draagt.”, voegde ze eraan toe. Maar gelukkig hoefde dat niet en keken de douaniers haar zelfs met pretoogjes aan. Daar stond haar koffer…deze was onder groot bekijks van toeristen op een veilige afstand geplaatst en er was afzetlint omheen gezet. Ook toeristen keken met glimmende oogjes toe, want uit haar koffer klonk een bzzzzzzzz…en zij hadden dan ook hoge verwachtingen op de schaal van gênant. Mijn patiënt had maar al te goed in de gaten wat er in hun dirty mind afspeelde en besloot het spelletje mee te spelen. Ze vroeg of haar koffer nu geopend werd en of dit niet achter gesloten deuren kon. Met veel gevoel voor drama werd door een beveiliger de koffer geopend en werd daarna diep teleurgesteld toen bleek dat het slechts om een tandenborstel ging.
Een spontaan applaus barstte uit op toen mijn patiënt “Tadaaaaaa!” riep toen de borstel geshowd werd. “En dat was de reden dat ik het ding maar weg heb gedaan en nu weer met de hand poets.” Dat was echt veruit het beste excuus wat ik heb gehoord voor slecht poetsgedrag!
Mondhygiënist Steverink-Jorna is een zelfstandige zonder personeel (zzp'er). Momenteel werkt ze bij tandarts Heezen te Varsseveld.