Congressen bevatten vaak een merkwaardige paradox. Zeker als ze over trends en toekomstvisies gaan. In de zaal zitten steevast de werknemers die op grond van werkervaring of anciënniteit van de baas naar het congres mogen. Die hebben zelf nog maar weinig tijd om het geleerde van die dag in praktijk te brengen. Het is vaak gewoon een dagje uit. Jonge enthousiaste werknemers hebben nog niet de positie om naar een duur symposium te gaan. Terwijl zij juist de langste tijd hebben om met de nieuwe kennis te werken. Dit schoot me te binnen toen ik op 8 maart bij het symposium van bedrijfsmaatschappelijk werk in Amsterdam was. …