Top

Gepubliceerd in:

01-09-2008 | Artikel

Schimmelinfecties bij dieren

Auteur: Dr. P. A. M. Overgaauw

Gepubliceerd in: Bijblijven | Uitgave 9/2008

Samenvatting

Huidschimmel is een van de meest voorkomende zoönosen. Zij ontstaat in de meeste gevallen na direct contact met een besmet dier of met sporendragende haren in de omgeving. Eigenaren hebben vaak intensief direct contact met hun huisdier, maar velen nemen daarbij de hygiëne matig in acht. Kennis van de etiologie van schimmelinfecties bij dieren is van belang bij de behandeling van menselijke patiënten. Deze bijdrage behandelt schimmelinfecties bij dieren die een risico kunnen vormen voor de mens (veelal de eigenaar). De meest voorkomende zijn microsporie en trichofytie, maar in sporadische gevallen komt men ook Malassezia-infecties, sporotrichose en cryptokokkose tegen. Daarnaast bevat de tekst adviezen voor de bestrijding van schimmelinfecties bij dieren, een belangrijk element in de preventie van besmetting van mensen.

vorige artikel Over schimmels in de natuur

volgende artikel Dokter is het besmettelijk?

Forum Welzijn Gezelschapsdieren. Gedeelde zorg: Feiten en cijfers gezelschapsdierensector [rapport]. Raad voor Dierenaangelegenheden, Den Haag: Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij; 2006.

Overgaauw PAM, Zutphen L van, Hoek D, Yaya FO, Roelfsema J, Pinelli E, etal. Prevalence of zoonotic parasites in dogs and cats in The Netherlands. Vet Parasitol. Submitted 2008.

Borman AM, Campbell CK, Fraser M, Johnson EM. Analysis of the dermatophyte species isolated in the British Isles between 1980 and 2005 and review of worldwide dermatophyte trends over the last three decades. Med Mycolog 2007;45:131-41.

Shirouchi Y, Murata J. Transition of isolation ratios of dermatophytes from house dust of patients with tinea. J Dermatol 1987;14:15-9.

Dvorák J, Otcenásek M, Hubálek Z. Survival of dermatophytes in human skin scales. Arch Dermatol 1968;98:540-2.

Abu-Samra MT, Ibrahim KEE. The effect of 9a-fluoroprednisolone on the pathogenicity of Microsporum canis and Trichophytum violaceum to horses. Mycoses 1988;31:71-9.

Scott DW, Miller WH, Griffin, CE. Small animal dermatology. 6th ed. Philadelphia: WB Saunders; 2000.

Patel A, Lloyd DH, Lamport AI. Survey of dermatophytes on clinically normal cats in the southeast of England. J Small An Pract 2005;46:436-9.

Moriello KA. Treatment of dermatophytosis in dogs and cats: Review of published studies. Vet Dermatol 2004;15:99-107.CrossRefPubMed

10.

Colombo S, Cornegliani L. Vercelli A. Efficacy of itraconazole as a combined continuous/pulse therapy in feline dermatophytosis: Preliminary results in nine cases. Vet Dermatol 2002;2:347-50.

11.

Moriello KA, DeBoer DJ. Environmental decontamination of Microsporum canis: in vitro studies using isolated infected cat hair. In: Kwochka K, Willemse T, Tscharner C von, editors. Advances in veterinary dermatology, Vol. 3. Oxford: Butterworth Heinemann; 1998. p. 309-18.

12.

Sparkes AH. Ringworm (dermatophytosis). In: Palmer SR, Lord Soulsby, Simpson DIH, editors. Zoonoses. Oxford: Oxford University Press; 1998. p. 907-19.

13.

Bond R, Ferguson EA, Curtis CF, Craig JM, Lloyd DH. Factors associated with elevated cutaneous Malassezia pachydermatis populations in dogs with pruritic skin disease. J Small Anim Pract 1996;37:103-7.

14.

Kumar A, Singh K, Sharma A. Prevalence of Malassezia pachydermatitis and other organisms in healthy and infected dog ears. Israel J Vet Med 2002:57.

15.

Chang HJ, Miller HL, Watkins N, Arduino MJ, Ashford DA, Midgley G, et al. An epidemic of Malassezia pachydermatis in an intensive care nursery associated with colonization of health care workers’ pet dogs. N Engl J Med 1998;338:706-11.

16.

Tjalsma EJ. Twee gevallen van Cryptokokkose in de kat. Tijdschr Diergeneesk 1997;122:128-32.

17.

Cutsum J van, Rochette F. Mycoses in domestic animals. Beerse (België): Janssen Research Foundation; 1991.

18.

Barros MB, Schubach Ade O, do Valle AC, Gutierrez Galhardo MC, Conceiç ão-Silva F, Schubach TM, et al. Cat-transmitted Sporotrichosis epidemic in Rio de Janeiro, Brazil: Description of a series of cases. Clin Infect Dis 2004;38:529-35.

19.

Barros MB, Costa DL, Schubach TM, do Valle AC, Lorenzi NP, Teixera JL, Schubach Ade O. Endemic of zoonotic sporotrichosis: Profile of cases in children. Pediatr Infect Dis 2008:27:246-50.

20.

Quintal D. Sporotrichosis infection on mines of the Witwatersrand. J Cutan Med Surg 2000;4:51-4.

21.

Kovarik CL, Neyra E, Bustamante B. Evaluation of cats as the source of endemic sporotrichosis in Peru. Med Mycol 2008;46:53-6.

22.

Hugen LAA, Koumans HM. Sporotrichose bij een kat en zijn eigenaresse. Infectieziekten Bulletin 2007;18:272-4.

Titel: Schimmelinfecties bij dieren
Auteur: Dr. P. A. M. Overgaauw
Publicatiedatum: 01-09-2008
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Bijblijven / Uitgave 9/2008
Print ISSN: 0168-9428
Elektronisch ISSN: 1876-4916
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03076387

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 9/2008

Dokter is het besmettelijk?

Schimmelinfecties bij de patiënt met een gestoorde afweer

Schimmelinfecties: over de nieuwste vormen van therapie

Candida-infectie als oorzaak van tepelpijn bij vrouwen die borstvoeding geven: een zoektocht naar de waarheid

Redactioneel ten geleide

Over schimmels in de natuur