Redactioneel

Extract

Of het nou toeval is of niet, maar de laatste twee weken heb ik vrouwelijke, ambitieuze artsen ontmoet die zijn opgeklommen op de carrièreladder. Zo sprak ik psychiater Saskia van der Wouden die heel bewust koos voor een carrière in management. Vorige week was ik voor een interview bij Toine Lagro, huisarts en emeritus hoogle-raar Vrouwenstudies Medische Wetenschappen in Nijmegen. Zij kwam op haar positie terecht door haar enorme gedrevenheid om vrouwenstudies op de wetenschapsagenda te zetten. Wat mij opvalt bij deze vrouwen is dat zij een grote intrinsieke motivatie hebben om hun werk te doen. Ze hebben een drive om binnen hun vak de beste te zijn. Daarbij is een 36-urige werkweek amper denkbaar. Wat deze vrouwen eigenlijk helemaal niet interes-sant vinden, is dat ze een van de weinige vrouwen zijn tussen de grijze pakken in de bestuurskamer, tussen hoogleraren of op de OK. Eigenlijk doet het er niet toe, zegt Saskia van der Wouden: “Ik doe precies hetzelfde als mijn mannelijke collega’s.” Ze formuleert een visie, discussieert daarover en onderhandelt, als dat nodig is met allerlei partijen. Ook Toine Lagro kan als de beste fondsen werven en collega’s van haar gelijk overtuigen.Niet bepaald het plaatje dat Frank de Grave, voor-zitter van de Orde van Medisch Specialisten, schetste in Intermediair. Gevraagd naar de reden waarom er geen vrouwen in het bestuur zitten, opperde hij dat vrouwen over het algemeen niet houden van onderhandelen en zich minder hard opstellen. Ze zouden bovendien hun spaarzame vrije tijd graag aan hun gezin besteden. Een wat eenzijdig beeld, naar mijn idee. Maar gelukkig gloort er hoop. In het najaar wordt er een vrouwe-lijk bestuurslid benoemd. Hopelijk kan ze meer vrouwen naar de Domus Medica trekken. Een beetje kleur tussen de grijze pakken. …