Praktijkvariatie wijkverpleegkundige indicatiestelling

Extract

Bij de overheveling van verpleging en verzorging naar de Zorgverzekeringswet in 2015 besloot de Nederlandse overheid de verantwoordelijkheid van wijkverpleegkundigen te vergroten. Deze keuze was onderdeel van het versterken van de extramurale zorgverlening, zodat de groeiende groep ouderen met een zorgvraag langer in de eigen omgeving kan blijven wonen. Wijkverpleegkundigen indiceren de omvang, het type en de duur van de zorg voor cliënten die zorg nodig hebben. Dat doen ze op basis van het normenkader Indiceren en organiseren van zorg in de eigen omgeving van de cliënt. In de afgelopen jaren kwamen er echter signalen van verzekeraars en cliënten over praktijkvariatie. Dit is de mate waarin zorgaanbieders verschillen in de frequentie en/of wijze waarop zorg wordt geboden aan patiënten met soortgelijke zorgproblemen. Deze variatie is ongewenst als die niet veroorzaakt wordt door de aard of ernst van de ziekte of de voorkeuren van de patiënt. Praktijkvariatie is niets nieuws en werd vooral uitgebreid onderzocht in medische beroepen. Het is vooralsnog onbekend wat praktijkvariatie is in de indicatiestelling in de wijkverpleging. Evenmin is duidelijk welke factoren van invloed zijn op praktijkvariatie. Uit eerder onderzoek over praktijkvariatie in de indicatiestelling blijkt dat bij eenzelfde cliëntsituatie niet alleen verschillende uren zorg werden vastgesteld, maar ook verschillende zorgproblemen. …