De positie van het MTP1-gewricht kan de ultrasone meting van de dikte van de plantaire fascie beïnvloeden. Dit heeft onder meer gevolgen voor het meten van de effectiviteit van verschillende behandelingen voor fasciitis plantaris waarbij de dikte van de plantaire fascie gemeten wordt met echografie.
Michael J. Granado, Everett B. Lohman III, Keith E. Gordon, Noha S. Daher
Hoewel een plantaire fasciedikte van meer dan 4 mm gemeten via echografie gezien wordt als legitieme reden voor het stellen van de diagnose fasciitis plantaris, menen sommige onderzoekers dat het plantaire fasciedikteniveau van 4 mm een twijfelachtige richtlijn is voor het diagnosticeren van fasciitis plantaris vanwege het gebrek aan standaardisatie van het meetproces voor plantaire fasciedikte. Er bestaan met name geen universele richtlijnen over de positionering van de MTP- gewrichten tijdens echografie van de plantaire fascie en de literatuur heeft ook inconsistente protocollen. Het doel van deze studie is om de invloed van extensie van het MTP-1 gewricht op de dikte van de plantaire fascie bij gezonde deelnemers en patiënten met unilaterale fasciitis plantaris te onderzoeken en te vergelijken.
Methoden
De plantaire fasciedikte van 40 deelnemers (20 met unilaterale plantaire fasciitis en 20 controle) werd driemaal via echografie gemeten op drie verschillende MTP-1 gewrichtsposities: 1) in rust, 2) in 30 ° extensie ten opzichte van het plantaire oppervlak, en 3) in maximaal mogelijke extensie.
Resultaten
De plantaire fascie werd significant dunner naarmate de extensie van het MTP-1 gewricht toenam in zowel de fasciitis plantaris (p <0,001) als de controlegroep (p <0,001). In de fasciitis plantarisgroep was de betrokken plantaire fascie 1,2 tot 1,3 mm dikker (p <0,001) dan de niet-betrokken zijde, afhankelijk van de MTP-1 gewrichtspositie. In de controlegroep was het verschil in plantaire fasciedikte tussen de twee zijden minder dan 0,1 mm (p <0,92) op elke MTP-gewrichtspositie.
Conclusies
De positie van het MTP-1 gewricht kan de ultrasone meting van de dikte van de plantaire fascie beïnvloeden. Het wordt aanbevolen om de diktemeting van de plantaire fascie uit te voeren met de tenen in rust. Wanneer het wel nodig is dat de MTP-gewrichten in extensie bewogen worden, dan moeten de tenen naar maximale extensie worden gebogen. Vervolgens moet de positie van het MTP-gewricht worden genoteerd om bij de volgende metingen uit te kunnen gaan van dezelfde positie van het MTP gewricht. Het standaardiseren van de positie van de MTP-gewrichten is niet alleen belangrijk voor het verkrijgen van de meest nauwkeurige diktemeting van de plantaire fascie, maar is ook belangrijk voor onderzoekers die de dikte van de peesplaat gebruiken om de effectiviteit van verschillende fasciitis plantaris interventies te bepalen.
Wilt u het artikel uit Journal of Foot ande Ankle Research nalezen:
Michael J. Granado, Everett B. Lohman III, Keith E. Gordon, Noha S. Daher Metatarsophalangeal joint extension changes ultrasound measurements for plnatar fascia thickness